« »
 
[]« Congloborare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 504b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONGLOBORARE
CONGLOBORARE, Conglobare. Chron. Tarvis. apud Murator. tom. 19. Script. Ital. col. 841 :
Martinus tunc jubet tubas receptui reboare, seque cum suis arcto Congloborat, et Marosticam suas gentes cum captivis adducit.
Galli dicimus, Se mettre en peloton.