« »
 
[]« Conjugla » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 506c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONJUGLA
CONJUGLA. Conjuncla, Lorum quo vinciuntur ac conjunguntur boves. Gloss. vet. : Conjuglæ, ζευϰτῆρες. Gloss. Lat. Gr. : Jungula, ἡνίαι ξευϰτιϰαί.
P. Carpentier, 1766.
Congle, eadem notione, inter Redit. comit. Namurc. ann. 1265. ex Reg. Cam. Comput. Insul. sign. Papier velu fol. 13. r°. :
Et si a li cuens sor deux quartiers de tiere trois sols de cens au Noel pour les Congles, dont on joint les buves ki mainent le laigne el castiel de Namur.
Piscis vero genus est, in Reg. sign. Pater Cam. Comput. Paris. fol. 247. r°. :
Morues et Congles salés, le cent xviij. den.
Pro Congre.
Conjuncla. Gloss. Saxon. Ælfrici, c. de Instrumentis agricolarum ; Conjuncla, vristra. Saxonibus vriða est lorum. Statuta antiq. Corbeiensis Monast. lib. 2. cap. 1 :
Dent unusquisque ad hortum cui deservit in tertio anno, aratrum 1. jugum cum amblacio et Conjunclis, quando necesse fuerit.
Chron. Besuense pag. 538 :
Accessit ubi boves juncti erant, et juncturas super capita eorum, quas rustici Convinculas appellant, omnes truncavit.
Sed legendum Conjunculas, aut Conjunclas, quas juncturas revera vocant Paulus 3. Sentent. tit. 6. et Capitolinus in Vero.