« »
 
[]« Consua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 522c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONSUA
CONSUA, f. vox scripta per abbreviationem pro Constuma, eadem notione, qua Consuetudo 4. Charta ann. 1228. ex parvo Chartulario S. Victoris Massil. :
Totæ Consuæ remanent in dominio S. Victoris.
Altera ann. 1223. ex eod. Chartul. :
Consuæ, totum affare, scilicet et dominium et seigneuriam et jurisdictionem omnimodam et jura universa pertinentia ad monasterium S. Victoris, etc.
Vide an idem sit quod supra Conssoa.