CONTICINIUM, Concubinum, nox intempesta, cum cuncta silent ; Isid. lib. 5. Orig. cap. 31. Gloss. Lat. Græc. Conticinium, ὁ μεταξὺ ἀλεϰτρυοφωνίας χρόνος. Noctis Conticinium, apud Ordericum Vital. pag. 508. Historia Translat. S. Sebastiani cap. 13. num. 66 :

Cum jam Conticinii tempus incumberet.

Translatio S. Audoeni apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1676 :

Triduanum itaque prælibantes jejunium cum vigiliis et instantia precum tertiæ noctis in Conticinio, sacrorum Custodibus alto sopore depressis, latenter ad feretrum accedunt.

Primum conticinium, in Miraculis S. Adelardi Abbat. n. 5. Utitur Plautus. Ita etiam legendum pro Canticinio, in voce Canticinium.