« »
 
[]« Contulitio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 542b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONTULITIO
CONTULITIO, Collatio, donatio. Gloss. Lat. Gr. : Contulisse, εἰσϰεϰομιϰέναι. Formulæ veteres secund. legem Romanam cap. 18 :
Ego in Dei nomine ille, dulcissimæ conjugi meæ illi, dono tibi per hanc Epistolam Contulitionis, donatumque esse volo locellum rem proprietatis meæ, etc.
Infra :
Si fuerit ullus de hæredibus nostris, vel quælibet persona quæ contra has duas Contulitiones uno tenore conscriptas aliquid agere... præsumpserit.
Charta Roberti Comitis et Abbatis S. Martini Turonensis apud Sammarthanos in Archiepiscopis Turon. n. 54. sic clauditur :
Data est hæc Contulitionis, seu potius restaurationis auctoritas, etc.
Formulæ Andegav. art. 31 :
Strumenta sua quam pluremas, vindicionis, dotis composcionalis, Contullitionis, etc.
Vide Contulatio.