« Convocator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 549c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CONVOCATOR
CONVOCATOR. f. Is cui cura erat Canonicos convocandi, ubi id erat necessarium. Epitome
Constitutionum Ecclesiæ Valentinæ tom. 4. Concil. Hispan. pag. 191 :
Si alicui fuerit capitulariter tradita possessio dignitatum, canonicatuum, aut præpositurarum Ecclesiæ, etiamsi postea in juribus suis succumbat, amittatve possessionem, nihilominus Scriba, Convocatores et Scholares et alii Ministri Ecclesiæ minime restituere teneantur id quod ratione sui præstiti officii in præfata possessione lucrati fuerunt et receperunt.