COPHTI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Cophti » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 553c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COPHTI

COPHTI, a Mahumetanis confictum vocabulum, quo Christianos Ægyptios, seu Monachos, aliosque religiosæ vitæ sectatores, quasi incisos, per contemptum appellare solent. Diversos porro a Coptis, a quibus lingua Coptica, seu Ægyptia antiqua nomen deduxit, pluribus ostendit Athanasius Kircherus in Prodromo Copto cap. 1. De iis etiam agit Franc. Quaresmius lib. 1. Elucidat. Terræ Sanctæ cap. 49. Vetus Scheda continens seriem Regum Ægypti edita a Drusio post Hist. Severi Sulpitii :

Secundus (Ægyptiorum Rex) Cabtim, unde denominati sunt Cophti.

Vide Scaligerum lib. 7. de Emendat. temp. pag. 705.

P. Carpentier, 1766.

◊ Ex animadversionibus D. Falconet : Cophti et Copti, quibusdam per aphæresin ex voce Jacobitæ. Verosimilius ab urbe Copto, quam Ægyptii Christiani incolebant, ut post alios censet D. Bruzen de la Martiniere in Lexico suo Geographico.