« »
 
[]« Coponum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 554b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COPONUM
COPONUM, Species cerei seu tædæ. Obituarium MS. Eccles. Morin. fol. ultimo :
Thesaurario pro vino et luminaris redemptione, quod est duorum cereorum in altari, unius thedæ accensæ ab elevatione SS. corporis D. N. J. C. usque Postcommunionem, duorumque Coponorum pro vicariis hyemali tempore 10. sol.
Etiamnum in quibusdam locis Belgii Galliæ finitimis Copons vocitantur fila cerata, quæ nos Bougies appellamus. Sic. ni fallor, dicuntur a Gall. Couper, quod præ longitudine sæpius secentur.