CORNETUM 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 cornetum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 569a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORNETUM2

2. CORNETUM, Cornu, buccina, Gall. Cornet. Lit. remiss. ann. 1355. in Reg. 84. Chartoph. reg. ch. 470 :

Cum Robinus pauper ystrio sive menestrellus, pro ludendo de suo artificio cum Corneto ivisset, etc.

Aliæ ann. 1357. in Reg. 86. ch. 101 :

Johannes Cornetum occupavit ;... post quæ dictus Robinus cepit dictum Cornetum, quod dictus Johannes tenebat.

Rursum aliæ ann. 1381. in Reg. 119. ch. 37 :

Dictus pastor cum quodam Corneto, quod more ceterorum pastorum gerebat, incepit fortiter clangere.

P. Carpentier, 1766.

Cornetus, Eadem notione. Inventar. S. Capellæ Paris. ann. 1376. ex Bibl. reg. :

Item, in eodem thesauro duo Corneti eboris albi antiqui ad costas, habentes quilibet duos circulos cuppri deaurati.

Comput. MS. fabr. S. Petri Insul. ann. 1434 :

Pro uno Corneto pro carceribus, xlvj. sol.

Vide supra Cornator.