« 2 cornua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 571b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORNUA22. CORNUA, Massiliensibus Cornude, Italis Cornuta, Species situlæ vel cadi cum
ansis, cornuum formam quodammodo referentibus, unde nomen. Inventar. ann. 1342. ex Archivo
S. Victoris Massil. Armar. Diniensi n. 38 :
Item tres Cornuas ; item unum andelum pigram ;Vide alia notione in Cornu 1.(sic)item unam mapam piste, etc.

