« »
 
[]« 3 cornutus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 572a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORNUTUS3
3. CORNUTUS, Monetæ Francicæ aliarumque regionum species, Gall. Cornu, a forma cornuta sic dicta. Charta ann. 1214. mense Febr. in Tabul. Loci reg. :
Ego Odo archidiaconus de Sancerio notum facio,... quod Stephanus Feneuns et Alardis ejus uxor... vendiderunt in perpetuum Arnulpho, quondam presbitero de Aziaco, quamdam vineam... pro xxij. libris Cellensium Cornutorum pacifice possidendam.
Charta ann. 1327. in Reg. 66. Chartoph. reg. ch. 715 :
De dicto nostro regno extrahi fecerunt... decem sacos Parisiensium Cornutorum ponderantes nongentas marchas.
Stat. ann. 1332. tom. 2. Ordinat. reg. Franc. pag. 87. art. 12 :
Que nulles mittez doubles, Cornuz, esterlins, ne nulles autres monnoyes, faites hors de nostre royaume, n'aient nul cours, etc.
Charta pro civit. Montisdomæ ann. 1348. in Reg. 199. ch. 342 :
Item quod [] dicti consules, habitatores et jurati dictæ villæ sint perpetuo quitti et immunes a præstatione denarii, vocati le Cornu, debiti nobis in Petragocinio.
Vide in Moneta.