« »
 
[]« Corrigiamen » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 582b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CORRIGIAMEN
CORRIGIAMEN, Corrigia, lorum. Engelbertus de Longævitate ante diluvium cap. xiv. apud Bern. Pez Anecdot. tom. 1. col. 460 :
Qualiter exemplificat Philosophus ibidem in catulis nobilium mulierum, quibus circumligantur panni, et Corrigiaminibus involvuntur et colligantur, et cibus eis subtrahitur, ut parvi remaneant non crescendo amplius.