« »
 
[]« Cosmeta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 592b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COSMETA
COSMETA, Ornator, exornator, cujus circa cutim occupatur industria : interdum vespillo, pollinctor. Hesychius :
Κοσμητής, ϰουρεύς, ἐνταφιαστής.
Gl. Græc. Lat. : Κοσμήτρια, ornatrix. Erotianus in Lexico Hippocrat. : Κοσμίους λέγομεν τοὺς εὐτάϰτους, τοὺς τῶν ἐφήϐων εὐταξιας προνοῦντας. Papias : Cosmetæ, dicuntur ornatrices crinium, a comando. Gemma Gemmarum :
Cosmeta, id est servus vel ancilla ornans et comens dominam. Item Cosmeta masc. gen. dicitur imperator.
Petrus Damian. lib. 7. Epist. ult. pag. 680. de nobili Constantinopolitana Ducis Venetiarum uxore :
Corpus ejus omne computruit,..... ut nec quispiam tantam perferre narium injuriam potuit, non Cosmeta, non servulus, vix una duntaxat ancilla, non sine speciei redolentis auxilio, in ejus obsequii sedulitate permansit. Κοσμητὴς ἐφήϐων, exornator adolescentum,
in veteri Inscript. 79. 6. 317. 3. dignitas apud Græcos, qua qui insignitus erat, ϰοσμητεύειν dicitur ead. pag. 317. 1. Vide Casaubonum ad Spartianum in Adriano.