« »
 
[]« Costris » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 595c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/COSTRIS
COSTRIS, Idem quod supra Costerium 2. Charta ann. 1254. tom. 1. Probat. Hist. Brit. col. 959 :
Matheus Barbotin, miles, pro redemptione animæ meæ... dedi ecclesiæ B. Jo. de Castro-celci tres Costres vini boni, in carteriis meis de Castrocelci annuatim reddendos.
Vide infra Coustra. Aliud vero est vox Gallica Costre, Cuneus nempe, vulgo Coin, in Lit. remiss. ann. 1457. ex Reg. 187. Chartoph. reg. ch. 274 :
Incontinent que le suppliant fut dedens la maison, avecques ung Costre à fendre boys leva la claveure d'un coffre. Cotir
autem est Caput allidere ad aliquid, vulgo Cogner, in aliis Lit. ann. 1377. ex Reg. 111. ch. 210. bis :
En procédant de paroles à fait, féri ledit Lorrain et Coti la teste au mur... Ledit Lorrain dist pourquoy il l'avoit feru et Coti la teste au mur.