COVINUS, Gallorum et Britannorum veterum currus. Gloss. Lat. Græc. : Covinnus, ϰάῤῥιον ϰαθεδρωτόν, id est, currus cathedra instructus. Papias : Covinum genus vehiculi quo Belvacenses utuntur. Belgas enim Bellovacos alibi interpretatur :

Belga, est Belvacum civitas.

Hinc corrige Codicem Bituric. ubi male Conumnum, Genus vehiculi, etc. Glossar. MS. Sangerman. ubi Convina, Genus vehiculi, et alterum MS. ubi Corvinium. Pomponius Mela de Britannis :

Dimicant non equitatu modo aut pedite, verum bigis et curribus Gallice armati. Covinos vocant, quorum falcatis axibus utuntur.

Martial. lib. 12. Epigram m. 24 :

O jucunda, Covine, solitudo,

Corruca magis essedoque gratum

Facundi mihi munus Heliani :

Hic mecum licet hic, Juvence, quicquid

In buccam tibi venerit, loquaris, etc.

Lucanus lib. 1. vers. 426 :

Et docilis rector monstrati Belga Covini.

Ubi quidam legunt constrati, alii rostrati. Willelm. Brito lib. 9. Philipp. :

Belga Covinorum Lucano teste repertor.

Inde Covinarius, apud Tacitum, pro auriga. Monet Cambdenus hodieque Anglis, Covayn, vehiculo vehi significari.