« »
 
[]« 1 crementum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 614b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CREMENTUM1
1. CREMENTUM, Incrementum. Gloss. veteres : Crementa, αὐξήσεις. Supplem. Antiquarii : Crementum, προσθηϰή, Auctus. Occurrit in Actis SS. Jan. tom. 1. pag. 111. Martii tom. 3. pag. 564. in Computo ann. 1261. apud D. Brussel, de Usu feudorum tom. 1. pag. 475. sed et apud Varronem referente Nonio 2. 767. Tertullianum de Resurr. carnis cap. 58. etc. Verum alia notione sumitur, pro Fundo in Berntemi Chronico Marienrod. apud Leibnitium Scriptor. Brunswic. tom. 2. pag. 451 :
Ministrabant de diversis ferculis, cerevisiis et de vino nostri Crementi,
Gallice du vin de nostre Cru. Chartularium S. Vandreg. tom. 1. pag. 214 :
In quodam Cremento terræ sito in parrochia de Betteville... Actum an. D. mcclxvi.
Isidoro lib. 9. Orig. cap. 5 :
Crementum est Semen masculi, unde animalium et hominum corpora concipiuntur. Hinc Creatores parentes dicuntur.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Crementum, Secundarium vectigal, Gall. Surcens. Locus exstat in Cornerium. Vide Census crescens.