« »
 
[]« 1 crescentia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 616b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CRESCENTIA1
1. CRESCENTIA, Fructus in aliquo fundo crescentes, necnon etiam locus ubi crescunt, et unde advehuntur ; quem locum Galli dicimus, Cru. Sigillum Ludovici VI. Regis Franc. ann. 1124. tom. 1. Collect. Ampliss. col. 684 : Dono
similiter et decimam annonæ meæ, et avenæ, et leguminum de Aquilina, et omnium Crescentiarum mearum, si quæ in ea fuerint factæ.
Pluries occurrit apud Rymer. ut tom. 12. pag. 7. col. 2 :
Mercandisas quascumque, de quacumque Crescentia, tam de bonis suis propriis, quam alterius cujuscumque.
Pag. 81. col. 2 :
Pro aliis novis ejusdem Crescentiæ et patriæ cujus sunt veteres
(lanæ.) Et pag. 166. col. 1 :
De triginta et tribus doliis vini annuatim de Crescentiis partium Franciæ, Gasconiæ et Burdegaliæ in regnum Angliæ adducendis.