CRINILE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Crinile » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 620b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CRINILE

CRINILE, Sertum. Albertus Argentinensis in Chr. pag. 114 :

Prandentibus autem illis cum Rege ejusque filiis, Rex cuilibet filiorum et Joanni Duci unum Crinile rosarum posuit super caput.

Processus de SS. Virg. Eichsellen. tom. 3. Junii pag. 136 :

Quoddam Crinile sive sertum, quod S. Christiana in capite suo sancto, dum vixit, tulisse et habuisse dicitur.

Crinile nuptarum virginum, pro quo eis reformationem dotis non habentibus solvuntur marcæ 30. (marito mortuo) aut possessio, ubi 3. marcarum fit proventus : nam indotatæ mulieri 30. marcæ solvuntur, ex Consuetud. terræ Cracoviensis.

P. Carpentier, 1766.

◊ Consuetudinis hic laudatæ verba sic leguntur inter Leg. Polon. tom. 1. pag. 326 :

De Crinili nuptarum virginum. Item dum aliquis copulat sibi matrimonialiter virginem seu puellam, et privatur vita non reformans eidem uxori, extunc talis uxor accipiet pro Crinili marcas triginta, aut possessionem, ubi trium marcarum esset proventus, habebit tamdiu donec sibi persolvetur Crinile, tenendam.