« »
 
[]« Crotum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 628a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CROTUM
CROTUM, Gall. Creux, Fossa, lacuna, locus cavus. Charta Thossiac. signata Bonnet ann. 1462 :
Juxta Crotum de la Coese ex meridie.
Altera anni 1404 :
Juxta Crotum vel foveam vocatam La Fosse, etc.
Index MS. beneficiorum Eccl. et Diœc. Constantiens. fol. 25. verso :
Rector percipit decimam quindecim virgatarum terræ in Crotis de Cathevill. et novalia et minutas decimas totius parochiæ.
Sed in hoc posteriori loco puto legendum Croftis pro Crotis, quod Diœcesis Constantiensis non multum distet ab Anglia, ubi vox Croftum frequentissima est. Vide Croftum.
P. Carpentier, 1766.
Nostris alias Crot, eodem Fossæ significatu. Lit. remiss. ann. 1372. in Reg. 103. Chartoph. reg. ch. 289 :
Le suppliant et son compaignon prinrent en ung Crot dedanz terre, environ quatre sextiers de seigle.
Aliæ ann. 1410. ex Reg. 165. ch. 137 :
Le suppliant feist ou celier de l'ostel....... un Crot ou une fosse, et y enterrast et couvrist sa vaisselle d'argent.
Vide supra Crosus 1.