« Crucca » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 628b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CRUCCA
CRUCCA, Furca subalaris, qua claudi sese sustentant, quod pars superior in crucis formam,
seu T efficta sit. Joannes Monachus Bertinianus in Vita S. Bernardi Pœnitentis num. 10 :
Ambo non nisi cum Cruccis incedere valentes, ad Sanctum venerunt.Vide Croceus.
Croccia, in Vita S. Zitæ Virginis Lucensis num. 18. Vide Skinnerum in Etymologico Anglico
in Crutches.