2. CUBA, Cupa, labrum, Gall. Cuve. Ratherius Veron. in Itinerario :

Cubam frumento onerari præcepit.

Hepidannus de Vita S. Wiboradæ cap. 20. cujus lemma sic concipitur :

Qualiter dissoluta Cuba, ejus precibus rejuncta est,

in ipso textu tyna, pro cuba ponitur. Occurrit præterea apud Monach. Sangallensem in Carolo M. lib. 1. cap. 17. Tabularium Conchensis Abbat. in Rutenis Ch. 252 :

Cum mansione, cum trolio, cum tonnas, cum Cubas, cum hortos, etc.

Ch. 298 :

Cum ipsa vinea et cum ipsas Cubas, etc.

Notitia Abbatiæ S. Stephani de Vallibus apud Santonas, inter Instrum. tom. 2. novæ Gall. Chr. col. 474 :

Dederunt et alia multa, scilicet terras, vineas, decimam totius parochiæ tam panis quam vini ; ita quidem ut messis ad aream a colonibus deportaretur, et vindemia ad Cubas.

Legitur iterum in Charta Thomæ Abb. S. Germani Prat. ann. 1250. ex Tabulario ejusd. in Actis S. Austregisili, tom. 5. Maii pag. 230. * in Actis SS. Bened. sæc. 6. part. 2. pag. 8. etc. Cubba, ap. Ekkehard. IV. de cas. S. Gall. cap. 3. Pertz. pag. 106 :

Vinum quoque plenis Cubbis in medio positum.