« »
 
[]« Cullarata » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 648c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CULLARATA
CULLARATA, Præstatio ex bladis, quæ Culherio percipiebatur ; unde nomen. Pactum inter Joan. dalph. et Petrum Barral. ann. 1315 :
Officiales nostri volebant.... Cullaratas bladorum et manatas salis et leydam, cum emolumentis et exitibus eorumdem, accipere et nobis applicare.