« »
 
[]« Culmata » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 648c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CULMATA
CULMATA, Culmatus, Vertex, apex, locus editus, collis, Ital. Colmo. Charta Frid. I. imper. ann. 1177. apud Lam. in Delic. erudit. inter not. ad Hodœpor. Charit. part. 3. pag. 797 :
In pedagiis, Culmatibus et paludibus, etc.
Ubi leg. plagiis, ut in alia ann. 1297. apud eumd. inter not. ad Hist. Sicul. Bonincont. part. 3. pag. 168 :
Obventiones sive usufructus terrarum et possessionum, plagiarum sive Culmatarum fluminis Arni imperialium ; ..... ita quod commune Samminiatis percipiat et percipere possit totum et quidquid de ipsis plagis sive Culmatis consuetum erat percipi seu percipi potuit per imperatorem Romanorum sive ejus nuntios.