« »
 
[]« 1 cultellinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 650b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CULTELLINUS1
1. CULTELLINUS, Scalpellus acuendis calamis scriptoriis, Gall. Canif. Anonymi Epist. ad Joannem de Monsterolio apud Marten. Ampliss. Collect. tom. 2. col. 1455 :
Habui numera tua... videlicet instrumenta scriptoria... forficulas et Cultellinum argenteum et ornatum.
L. Favre, 1883–1887.
Addimus sequentem locum Stat. bonon. ann. 1250-67. tom. I. pag. 269, ubi est sermo :
De penis portantium arma vetita,
quippe quod ab eo Cultellini laminarum nomen longitudoque apprehenditur, quæ licita erat :
Nisi sint notarii quibus liceat portare Cultellinum cum puncta, quorum feruçule sint longitudinis iiijor digitorum.
Fr.