« 1 cunta » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 656c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUNTA11. CUNTA, ab Hispan. Cuenta, Sertum precatorium, quibus Deiparam salutamus, ut
videtur, idem quod Capellina 1. Testam. Mafaldæ regin. ann. 1256. tom. 1.
Probat. Hist. geneal. domus reg. Portugal. pag. 33 :
Item mando domnæ Orracæ Sancii sorori meæ... unas Cuntas de cristallo et corallis... Item domnæ Adaræ Petri... unas Cuntas de cristallis et corallo.

