« »
 
[]« 4 cupa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 658a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUPA4
4. CUPA, Cuppa, Tributi vel pensitationis species apud Occitanos, eadem forte quæ coponagii. Charta ann. 1292. apud Sammarthanos in Episcopis Magalonensibus :
Quantum ad Cupas et leudas.
Usatica, seu Leges municipales MSS. urbis Monspeliensis cap. 71 :
Quilibet habitator Montispessulani pro domo, vel locali suo, cujuscumque sit pretii, debent salvare Cuppas et lesdas, et Bajulus Montispess. debet ei laudare illam domum vel locale.
Vernaculum sic concipitur :
Casquun habitaire de Monpeslier per maison et per logal sien de qel prés que sia petit o gran, deu saluar Copas e laidas, etc.
Et cap. 91 :
Captalarius non debet præstare Lesdam vel Cuppas, nisi pro ea parte pro qua pertinet ad eum lucrum jam Curiæ acquisitum.
Vernacul. :
Captalier non deu donar leidas ni Copas, si non per aqella parte per la qal azel perten lo captal, o per aqella part, par laqal[] parten azel la gazanh que a dona.
Charta ann. 1231. in Regesto Comitum Tolosæ :
Item petebat medietatem del Cop, qui datur ab illis, qui vendunt bladum in villa Galliacensi ad pilam.
Infra :
Abbas autem et Monasterium Galliacense habebit tertiam partem in toto blado, quod colligitur del Cop, ab illis qui vendunt bladum in villa Galliaci.
Charta Libertatum oppidi de Meneto in Biturigib. ann. 1260 :
De tous blez de sextier une Cope de laide, etc.