« Cursibilis moneta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 674a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CURSIBILISCURSIBILIS Moneta, in Statutis Capituli Tull. ann. 1497. cap. ii. de Præpositis, Moneta
communis, publice recepta, Gall. Monnoie courante. Pecunia numerata, bona et approbata,
Cursibilis, in Tractatu Matrimonii ann. 1283. Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 26. col.
1. Vide Cursabilis et Cursualis.

