« »
 
[]« Cusitus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 678b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUSITUS
CUSITUS, Ital. Cucito, Consutus ; dicitur etiam de re cum altera apte conjuncta, quasi consuta. Guido de Vigevano MS. de Modo expugn. T. S. cap. 8 :
Ex istis (assidibus) fiat fundus navis bene Cusitus et stagnus, taliter quod aqua non possit ingredi..... Et assides ipsius spondæ sint fortiter Cusitæ et stagnæ, etc.
Vide supra Cusere.