CUSTOR, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Custor » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 680b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CUSTOR

CUSTOR. f. pro Custos, nisi mavis Custores hic dici Procuratores a voce Custus, quod ipsi custus faciant seu expensas. Charta anni 793. apud Schannatum Tradit. Fuld. pag. 51 :

De supradicta re supradictus Abbas habendi, donandi, dominandi, possidendi, vel Custores illius... habeant potestatem.

Vide Custos 4.

P. Carpentier, 1766.

◊ Eo certe intellectu, pro dignitate scilicet ecclesiastica, occurrit in Hist. Sabol. pag. 26. ubi legitur inter subscribentes Chartam fundat. monasterii de Cultura Cenoman. S. Guiteri, Custoris. Germ. hodie Küster. Adel. Gloss. Germ. Lat. ap. Graff. in Thesaur. Ling. Franc. tom. 4. col. 534 : Custor, ædituus ; Kuster, sacrista.