Dæmoniaci dicti præterea Epileptici. Gariopontus lib. 1. cap. 6 :

Epilepsiæ genera, duo sunt, unum est, in quo subito cadunt nescientes, et contractionem manuum pedumque patiuntur, et cervicis tremorem. Aliud, in quo spumant et stertunt, nec contrahuntur membra, cum ceciderint quos vulgus Dæmoniacos dicit.

Et cap. 7. de iisdem Epilepticis :

Qui cum tremore totius corporis tenentur, a Dæmonibus teneri dicuntur.

Vide Forcellinum.

Dæmoniaci Advexaticii, apud Amulonem Lugd. in Epist. ad Theodboldum, i. a dæmone vexati : qui χειμαζόμενοι dicuntur, Areptitii qui malo spiritu agitantur, vexantur, Tribulantes, in Epistola Nicetii Episc. Trevirensis ad Chlodoswindan. Qui Dæmonio infestantur, in Concil. Arausicano I. cap. 14. et Arelatensi II. cap. 39. Concilium Ancyranum cap. 16 :

Τοὺς ἀλογευσαμένους ϰαὶ λεπροὺς ὄντας, ἤτοι λεπρώσαντας, τούτους προσέταξεν ἡ ἁγία σύνοδος εἰς τοὺς χειμαζομένους εὔχεσθαι.

Ubi Isidorus Mercator :

Placuit inter eos orare qui tempestate jactantur, qui a nobis Energumeni appellantur.

Quo loco Cellotius lib. 6. Hierarch. cap. 19. § 1. Χειμαζομένους censet esse pœnitentes, qui extra Ecclesiam stabant pluviæ et hiemi obnoxii, in quos tempestates et aeris injuriæ omnes depluunt. Cujusmodi erant οἱ προσϰλαίοντες, qui ἔξω τῆς πύλης τοῦ εὐϰτηρίου stabant, cum ἀϰροῶντες et ὑποπίπτοντες ἔνδοτι τῆς πύλης, ἐν τῳ νάρθηϰι consisterent, ut est apud Gregorium Thaumaturgum Can 11.

Dæmoniatus, Eadem notione. Miracula B. Simonis Erem. April. tom. 2. pag. 826 :

Erat a dæmone vexata, et opera faciebat, ut faciunt Dæmoniatæ.