« »
 
[]« Damnificatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 006a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DAMNIFICATUS
DAMNIFICATUS, Damnum passus, cui damnum factum est seu illatum. Statuta Massil. lib. 1. cap. 53. § 7 :
Addentes huic capitulo, quod totius defectus farinæ debeat reddi, ut, dictum est, Damnificatæ personæ. Damnificata persona
rursum legitur hac notione ejusd. lib. cap. 41. 54. et lib. 5. cap. 19. §. 24. Vide Dampnificare.