![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/D/012a.jpg)
« Dativus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 012a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DATIVUSDATIVUS, de moneta quæ in usu, commercio et conversatione est.
Denarii Constantienses vel Hallenses usuales et Dativi, in Charta Caroli IV. Imper. ann. 1351. descripta in Chronico Constantiensi pag. 626.
Debent dari quinque solidi Dativorum denariorum, apud Leibnitium Script. Brunsvic. tom. 2. pag. 474. 12.
sol. et 6. den. monetæ Turicensis, quæ tunc Dativa extiterit, in chart. ann. 1238. ap. Herrgott. Hist. Geneal. Habsburg. tom. 2. pag. 253.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Dativus Judex, Idem qui Jurisconsultis Datus, Delegatus, cui litis cognitio, vel
pronunciatio, vel etiam utrumque commissum est. Judex ordinarius, quem Dativum appellabant, quia
non a civitate eligebatur, sed ab imperatore designabatur. Vide Savin. Hist. Jur. Roman.
med. temp. tom. 1. cap. 5. § 113. In Placito anni 999. quod suis
Annalibus inserit Mabill. tom. 4. pag. 129. et seqq. Lætus quidam indiscriminatim
dicitur Dativus vel Datus Judex : alii quoque ibi memorantur Dativi
judices, ut et in Notitia anni 1005. apud Ill. Fontaninum in Appendice Antiq. Hortæ
pag. 395. et 396. necnon in veteri judicio apud D. Le Blanc in Dissert. Hist. de
Monetis pag. 90.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Dativus Tutor, Qui testamento datus est, apud Ulpianum ; Dativos tamen et testamentarios
tutores distinguit. Sed de his consulendi Jurisperiti.
