DAYLA, Dailus, Dalus. Charta Henrici III. Regis Angliæ tom. 2. Monastici Anglic. pag. 211 :

Et totam Daylam marisci tam de Rossa quam de prato.

Charta Simonis Comitis Northampton. tom. 1. pag. 680 :

Et in eadem villa terram trium carrucarum, et tres Dalos prati, et unum hulmum.

In alia, Dailos, scribitur. Dale, Anglis est vallis, vel fossa. Ita Hector Boethius in Descript. Scotiæ pag. 6. Derivatur a veteri Teutonico Dal, quod idem significat. In Consuetud. Britanniæ art. 698. et Claromontensi art. 221. Dalle, vel Dale sumitur pro fossa, in quam educuntur sordes. At hic Dalus et Dayla videntur usurpari pro modo prati aut agri, nisi pro falcatione usurpetur : nam Occitanis, Dailla, Dalha, est falcare ; Dailhayre, falcator ; Dalho, falx qua fœnum secatur. In veteri Charta apud Meurissium in Episcopis Metensibus pag. 112 :

Pratum ad falces 30.

Vide supra Dalha.