« »
 
[]« Debilitare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 015b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEBILITARE
DEBILITARE, Mutilare : Debilitatus, membro aliquo mulctatus judicis sententia, vel alio quovis modo. Lactantius de Mortibus Persecutor. num. 36 :
Occidi Dei servos vetuit, Debilitari jussit.
Commodianus Instr. 71 :
Inspicite tales, sed certe Debilitatos,
Transigere sese qui non possunt, date subinde,
A Domino vobis spondeo dari quadruplum.
Lex Burgund. tit. 55. § 3. 4 :
Ingenuus... manus incisione damnetur. Si vero Debilitatem suam redimere voluerit, medietatem pretii sui solvat. Equus Debilitatus,
ibid. tit. 73. §. 2. Debilitatis reus, in Lege Alamannor. tit. 70. §. 3. Usatici Barcinonenses MSS. cap. 18 :
Debilitatio et cæsio emendetur per 50. sol. denariorum.
Ordericus Vitalis lib. 8. pag. 674 :
Aliis quoque pluribus... Debilitatio membrorum inflicta est ex sententia Curiæ.
Infra :
Multos... Debilitatis membris mancos aut loripedes... reddidit.
Charta ann. 1345 :
Si eidem membrum abstulerit, vel ipsum Debilitaverit, solvat, etc.
Utitur S. Augustinus Epist. 158. Capitula Theodori Cantuar. cap. 23. Edit. Jac. Petiti :
Qui per rixam ictu Debilem, vel deformem hominem fecerit, etc.
Vide Legem Salicam tit. 31. qui inscribitur De debilitatibus, Concilium apud Theodonis villam ann. 821. cap. 1. Odonem Cluniac. in Vita S. Geraldi lib. 4. cap. 7. Probat. Historiæ Bressensis pag. 106. etc.
Debilitare, Infirmare, inutilem reddere. Gloss. Lat. Gr. : Debilitat, ἀχρηστοποιεῖ, παραλύει. Lex 142. Cod. Th. de Decurion. (12, 1.) :
Ne paucorum absentia Debilitet, quod a majore parte ordinis salubriter fuerit constitutum.