« »
 
[]« Debita » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 015c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEBITA
DEBITA, Debitio, Debitum. Instrum. anni 1163. ex Archivo Civitatis Massil. :
Et si Debita non esset soluta tam cito, quæ esset requisita, dicto Communi Massiliæ, debet habere potestatem vendere, cui placuerit, dictos gaudios.
Pro speciali debito seu pensitatione Episcopo solvenda sumitur in Indice MS. Beneficiorum Eccl. et Diœc. Constantiensis e Musæo D. de Cangé : Rectores debent Pro crismate xx. den. Item pro Debita solvunt sex solidos. Fol. 5 :
Item solvit octo solidos pro capa Episcopi. Item decem solidos pro Debita.
Et fol. 44 :
Rector solvit pro circata tres solidos, et pro Debita quinque solidos.
Quis sit ille census non satis intelligo nisi forte idem sit quod Synodaticum. In recensione Gallica MS. reddituum Abbatiæ S. Vandregesili Droit de Debite, est Jus percipiendi tributi e mercibus particulatim venditis, sic dictum a nostro Debiter, Merces singulatim vendere : sed istud nullo modo convenit Rectoribus.
P. Carpentier, 1766.
Desdebter, Sua nomina expedire, in Poem. du Riche et du Ladre Ms. :
Qui donne aumosne, il se Desdebte ;
Car aumosne est et dons et debte.