DECENUM 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 decenum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 022b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECENUM1

1. DECENUM, Idem quod Decatia seu Decima mercium, quæ vice tributi exsolvitur. Bartholom. lib. 6. Annal. Genuens. ad ann. 1230 :

Miserat litteras suas domino Bajulo in ultramarinis partibus constituto, continentes quod ab hominibus Januæ et de districtu drictum Cathaniæ acciperet, scilicet Decenum, sicut ab aliis hominibus, qui exinde privilegiati non erant.

DECENTUM 2. DECENUM © École des chartes.

« 2 decenum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 022b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECENUM2

2. DECENUM, Pars centuriæ, constans decem familiis, idem quod Decania. Vide in Decanus 3. Stat. Cadubr. lib. 1. cap. 73 :

Quod aliquis centenarius, vel marici de silva, vel decenii, vel aliquis alius non audeant, nec possint, nec debeant aliquas collectas imponere, nec aliquid addere ultra id, quod positum erit per consilium in suo Decentario, regulatu vel Deceno.

Hinc

P. Carpentier, 1766.

Decenum, Qui deceno præest, caput familiæ, in Correct. eorumd. Stat. cap. 34 :

Ad hoc ut comitatus Cadubrii animalibus repleatur, statuimus quod quodlibet caput seu Decenum habitantium in Cadubrio, nutrire et tenere debeat in domo quadraginta capita ovium seu peccudum, computatis masculis et feminis ad minus.