« »
 
[]« 2 decognoscere » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 029a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DECOGNOSCERE2
2. DECOGNOSCERE, Denegare, inficiari. Charta ann. 1199. in Chartul. Mont. S. Mart. part. 7. fol. 119. r°. col. 1 :
Filius prædicti Adæ Renerus, cognomento Grehes, eam elemosinam Decognovit et calumpniatus est. Desconnoître,
pro Méconnoître, non agnoscere, in Lit. remiss. ann. 1376. ex Reg. 109. Chartoph. reg. ch. 189. Alienam vestem induere ut alium quis mentiatur, sonat in aliis ann. 1392. ex Reg. 143. ch. 254 :
Colin le Roux vesti la houpelande du suppliant et dist que pour soy Descongnoistre, il avoit prins ladite houpelande. Descognoissant de raison,
in aliis ann. 1378. ex Reg. 14. ch. 248. id est, a ratione aversus. Desconnoissance vero ingrati animi vitium significat, in Lit. remiss. ann. 1373. ex Reg. 105. ch. 173 :
L'exposant qui veoit leur Desconnoissance et ingratitude de ce qu'il avoit fait de bonne foy.
Apud Bellomanner. Ms. cap. 24. Descongnoissanche est singularum partium enumeratio, seu libellus, quo res singulatim indicantur.