2. DECURIA, Nota X. seu incisio quæ in arboribus fieri solet, cum terminorum vicem obtinent. Lex Wisigoth. lib. 8. tit. 6. § 1 :

In arboribus... faciat tres Decurias, quæ vocantur Characteres.

Lex Bajwar. tit. 11. cap. 3. § 2 :

Si hæc signa defuerint, tunc in arboribus notas, quas Decoreas vocant, convenit observare.

Quæ totidem verbis habentur in Lege Wisig. lib. 10. tit. 3. § 3. At in Lege Bajuwar. Edit. Heroldi cap. 15. tit. 3. § 2. sic habetur :

Si hæc signa defuerint, tunc in arborum notis, quas Decorticatas vocant, convenit observare, etc.

Baluz. habet Decoreas, tit. 11. cap. 3. § 2. Papinian. Respons. tit. 39 :

Aut arbores terminales quæ Decoreas accipiunt ;

al. Decurias. Præceptum Caroli Calvi inter Anecdot. Marten. tom. 1. col. 30 :

Terminat prædictus alodis de una parte ad molinos Gualampadi, qui sunt serti in ripa Urbione, ubi signa supraposita atque Decurias... et sic vadit ad ilicem, ubi factæ sunt Decuriæ.

Decussum et Decum vocant Gromatici Auctor incertus :

Terminus si Decum X. habuerit quadrifinium exponet.

Innocentius habet,

Decus et plumbum et quaternarios et calcem. Petræ Decussatæ, lapis Decussatus

, apud Siculum Flaccum. Decusa eadem notione non semel habetur in Charta edita a Mabillonio lib. 6. de Re Diplomat. pag. 464. Vide Dextri. Vide Grimmii Antiquit. Juris German. pag. 545. et 596.