DEFRUCTUS, Deffructus. Ita vocabant epulas vel dapes, quas dare clericis solebant ii, sive ecclesiastici sive laici, quibus honoris causa præcenta fuerat antiphona De fructu ad vesperas natalitii Domini, quæ solemniori ritu cantabatur. Concil. Narbon. ann. 1551. can. 47 :

Parochis prohibemus, ne posthac ad comessationes, quas Defructus appellant, ullo modo parochianos suos admittant.

Comput. ann. 1479. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 339. col. 2 :

Item solverunt die xvj. Januarii dicti anni lxxix. amore Dei, pro Deffructu natalis, dari solito conventui fratrum Prædicatorum dictæ civitatis Nemausi, v. sol. Turon. Item dicta die, pro simili Deffructu, solverunt conventui fratrum Carmelitarum, amore Dei, v. sol. Turon.

Alius ann. 1393. ibid. pag. 125. col. 1 :

Die xxiiii. Decembris, quæ fuit die nativitatis Domini, domini consules iverunt ad sermonem in domo Prædicatorum, et fratres dicti conventus fecerunt eis, sive uni ex ipsis dominis consulibus, dicere De fructu, in vesperis : et ideo dicti domini consules ordinaverunt eis dare pro pitancia duos agnos.

Vide Mercur. Franc. ann. 1726. mens. Febr. pag. 218. et ann. 1727. mens. Maii pag. 925.