« »
 
[]« Deificus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 048b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEIFICUS
DEIFICUS, Divinus. Optatus lib. 1 :
Omnium interrogatio supra scripta manifesta est, nullas scripturas Deificas, vel inventas, vel corruptas, vel incensas fuisse.
Acta Passionis S. Felicis Episcopi Tubzocensis :
Exiit Edictum eorumdem Cæsarum...... ut libros Deificos extorquerent de manibus Christianorum.
Habetur ibi non semel. Epistola Concilii Francoford. inter Hispanica tom. 3. pag. 105 :
Adjunxistis : In professione Nicæni symboli non invenimus dictum, in Christo duas naturas et tres substantias, et homo deificus et Deus humanatus.
Henric. II. Imperat. Chart. fundat. episcop. Bamberg. ann. 1007 :
Deificis obtemperando intendentes suasionibus.