« Deplumare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEPLUMAREDEPLUMARE, Gall. Plumer, Avi plumas avellere, demere. Utitur Anonymus de Gestis
Manfredi et Conradi Regum, apud Murator. tom. 8. col. 601. Metaphorice sumitur pro
Vastare, apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 1153 :
Deplumare castrum flamma et ferro.Pro Spoliare in Opusculo Gualvanei de la Flamma apud Murator. tom. 12. col. 1021 :
Et sic undique Deplumatus fuit qui aliorum plumis elatus volare consueverat.

