« »
 
[]« Deplumare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 069a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DEPLUMARE
DEPLUMARE, Gall. Plumer, Avi plumas avellere, demere. Utitur Anonymus de Gestis Manfredi et Conradi Regum, apud Murator. tom. 8. col. 601. Metaphorice sumitur pro Vastare, apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 1153 :
Deplumare castrum flamma et ferro.
Pro Spoliare in Opusculo Gualvanei de la Flamma apud Murator. tom. 12. col. 1021 :
Et sic undique Deplumatus fuit qui aliorum plumis elatus volare consueverat.