DERAMARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Deramare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 072c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DERAMARE

DERAMARE, E ramis fructus excutere, vel Ramos exscindere. Bertramus in Vita S. Francæ, April. tom. 3. pag. 393 :

Hic cum arborem quamdam conscendisset et eam Deramaret, subito eo caput elevante globus riziorum super illius oculos descendit.

Verum alia notione sumitur apud Spelmannum in voce Adhramire, ubi sic :

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Deraniare Monachum dictum censeo pro Deramare, quasi a professione seu voto revocare. Bellum Deraniare, item pro Deramare, id est, Denuntiare, profiteri : sed hoc compositum cum De articulo infinitivi modi apud Anglo-Normannos ; illud cum de vel des præpositione a vel abs significanti et privationis vim habenti. Sic ille. Vide Adrhamire.