DESAMPARARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Desamparare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 075c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DESAMPARARE

DESAMPARARE, Cedere, Rem occupatam dimittere, Practitis nostris Desemparer, Déguerpir. Statuta Massil. lib. 4. cap. 15 :

Si forte marinarius aliquis infra viagium (quod) incœperat, aufugeret vel navem Desampararet, nisi justo impedimento hoc faceret... loquerium quod inde habuerit... reddere teneatur.

Parvum Chartular. S. Victoris Massil. fol. 130 :

Omnia alia prædictæ Ecclesiæ Desamparo.

Ibid. ex Charta anni 1227 :

Totum tibi dicto Priori et tuæ Ecclesiæ Desamparo.

Testam. anni 1286. Histor. Delphin. tom. 2 pag. 62. col. 1 :

Et ex tunc ut ex nunc cedo, finio, Desamparo dictum castrum de Sancta Galla, et filiam meam dictorum Dominam et Procuratricem constituo ut in rem suam.

Occurrit alibi pluries. Vide Amparare.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Desamparatio, Abdicatio, cessio rei possessæ. Statuta Massil. lib. 3. cap. 30. § 17 :

Illud instrumentum tempore dictæ Desamparationis debeat restitui prædicto deserenti dictam possessionem.

Sententia arbitralis anni 1497 :

Desamparationes de ipsis proprietatibus fiendis.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1095. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 337 :

Si quis vero homo aut femina aut aliqua persona contra istam scripturam et deffinitionem, Desamparationem, absolutionem, etc.