DESANARE, Decedere, mori, Hispan. Dessainar. Testam. Raym. Trencavelli ann. 1154. inter Probat. tom. 2. Hist. Occit. col. 551 :

Et si Desanabat de Rogerio meo filio infante legitimo de uxore, totus honor, qui mihi venit pro Rogerio meo fratre, remaneat Cæciliæ meæ filiæ. Beders et Bedeirez et totus honor, qui mihi venit pro meo patre, ita ut ego teneo, vel homo pro me, remaneat meæ filiæ minori ; et de qualicumque harum duarum sororum Desanaret sine infante, omnes prædicti honores revertantur aliæ sorori vel ejus hæredibus : et si de Rogerio Desanaret, mariti harum duarum sororum jurent inter se vitam et membra et suos honores.

Aliud Sicardi vicecom. Lautric. ann. 1287. ibid. tom. 4. col. 83 :

Et dicimus specialiter... quod si a te (Bertrando filio meo) in vita nostra Desanaret, sive morereris absque hærede legitimo ex te descendente, quod dicta donatio ad Philippum fratrem tuum devolvatur ; et si de dicto Philippo, modo prædicto, Desanaret, Guihoto filio nostro, fratri tuo totaliter devolvatur.

Vox, ut patet, in substitutionibus usurpata, ut a verbo mori, quod mali ominis putabant, abstinerent, quæ idem valet atque nostrum Gallicum ; s'il venoit faute de, etc. si quid huic humanitus accidit, etc. Vide Desvenire.