« »
 
[]« Desemparare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 078b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DESEMPARARE
DESEMPARARE. Rem possessam dimittere. Vide Desemparare et Amparare.
P. Carpentier, 1766.
Cedere, Gall. Désemparer. Stat. Montispess. ann. 1204 :
Si quis extraneus, pro quolibet honore homo alterius fuerit et in Montempessulanum venerit pro estagna, deinde liber est ab eo homine, dum tamen honorem, pro quo fuerit homo, domino Desemparet.
Charta ann. 1380. ex Tabul. Flamar. :
Et titulo donationis Desemparaverit, solverit in perpetuum, quittaverit hospitium suum. Désemparer
vero, pro Destruere, evertere, in Lit. remiss. ann. 1364. ex Reg. 98. Chartoph. reg. ch. 238 :
Comme le bailly de Meleun eust mandé à tous nos sergens que lesdiz moustier de Praeles et maison feissent Désemparer, abatre et arraser,... et meissent en tel estat que jamais n'y peust avoir fort, etc.
Stat. ann. 1367. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 16 :
Feront abattre quant au fort et Désemparer, etc.
Hinc