« »
 
[]« Desmant » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 081a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DESMANT
DESMANT. Charta Communiæ Suession. apud Perardum pag. 337 :
Si quis Majorem Desmant per juratos emendabit.
Eadem habentur in Chartulario Divionensi. Desmant f. idem est, quod Dementit, Mendacium exprobrat. Gallice diceremus :
Si quelqu'un Dement, etc.