DEVOLUTIO, Gall. Devolution, Jus devolutum. Locum habet in quibusdam provinciis Bataviæ præsertim et Belgii, competitque liberis primi matrimonii, adeo ut superstes sive maritus sive uxor omnia utriusque conjugis bona immobilia iis primi matrimonii liberis servare teneatur, mobilibus duntaxat bonis ad alterius conjugii liberos pertinentibus. Stokmanni Tractatus de hac re consulendus. Charta Wenceslai Ducis Silesiæ pro Rege Bohemiæ ann. 1343. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 540 :

Et possessiones nostras universas et singulas, quas pro nunc et ex successione seu Devolutione possidebimus.

Libellus Forensis ann. 1478. apud eumdem Ludewig. tom. 6. pag. 76 :

Hæc omnia uxori meæ filiæ prædictæ Ducissæ Devolutionis jure attinebant.

Utroque loco Devolutio Successionem communem significat, quo sensu Devolvere de hæreditate sæpe usurpatum et apud Romanos JC. et mediis temporibus, e. g. in chartis ann. 1276. 1278. et 1298. ap. Guden. Cod. Diplom. tom. 2. pag. 963. 968. et 977. De Devolutionis Jure vide Mittermaier. Princip. Jur. German. § 436. 438. not. 8. Devolutio autem, in rebus beneficiariis dicitur Collatio beneficii a Superiore præsertimque a summo Pontifice, cui jus devolutum est conferendi caducum beneficium.