DIADEMA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 diadema » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 098a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIADEMA2

2. DIADEMA, pro ipso Rege qui diadema defert. Charta ann. 1357 :

Vir magnificus dom. Fulco de Agouto miles,...... congregato generali consilio Massiliæ, dixit et exposuit quod magnos et arduos habet tractatus pro parte dom. nostri Diadematis Jerusalem et Siciliæ.

Pluries ibi.

P. Carpentier, 1766.

Diadema Regni, Regis inauguratio, in qua capiti regio diadema imponitur. Annal. Bonincont. apud Murator. tom. 21. Script. Ital. col. 135 :

Anno salutis 1429. Carolus VII. rex Francorum, postquam fere septem regnasset annis, Diadema regni suscepit.

Et quidem ann. 1422. 21. Oct. regnum adeptus, 17. Jul. ann. 1429. Remis inauguratus est.

L. Henschel, 1840–1850.

◊ Diadema, Sequiorum sæculorum Græcis Fascia latior qua imperatoris pectus cingebatur. Vide Glossar. med. Græcit. col. 290. voce Διάδημα.