« »
 
[]« Diætarii » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 098c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIAETARII
DIÆTARII, Qui in diæta, seu cœnaculo, mensas ornare et mensis ministrare solent, in leg. 12. D. de Inst. et Instr. (33, 7.) Historia Translat. S. Sebastiani cap. 12 :
Erat namque ei inter prandendum familiare inopum, debiliumque, quos mensæ suæ Dietarios delegerat, curam agere. Πρῶτος τῶν διαιταρίων,
apud Theophanem in Chronico pag. 122. qui διαιτάρχης in Gloss. Gr. Lat. Vide Scylitzem in Michaele, et Continuatorem Theophanis lib. 4. n. 35.
Diætarii in re nautica, apud Ulpianum qui dicantur, vide apud Schefferum lib. 4. de Militia navali cap. 7.