![[]](img/image.png)
«
Dianunt » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 099c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIANUNT
DIANUNT,
δίδωσι,
Dant. Supplem. Antiquarii. Ex Castigat. in utrumque Glossar. est pro
Danunt, a
Dano, is. Priorius in Gr. legit
διδόασιν.